کودک و یادگیری
کودک آنچه را که بدان رغبت و شوق فهمیدن دارد واقعاً یاد می گیرد و جزء وجودی خود می کند. تنها این آموخته ها در رشد ذهنی و عاطفی و پرورش او موثر هستند.
کودک آنچه را طی عمل و فعالیت شخصی می آموزد و درک می کند یاد می گیرد و جزء وجودی خود می کند. تنها این آموخته در رشد ذهنی و پرورش او موثر هستند.
*حد یادگیری هر کودک خود اوست.
گر چه در مجموع روانشناسی رشد توانسته است خاصه های مراحل مختلف را به طور کلی تعیین کند، ولی اختلافات فردی و محیطی آنچنان است که آهنگ رشد هر کودک مختص اوست و مراحل حساس یادگیری او چنین است.
*زمان و نیرویی که کودک برای یادگیری آنچه خود بدان رغبت دارد واز راه انجام دادن و فعالیت می آموزد به مراتب کمتر از زمان و نیرویی است که برای آموزش برنامه تحمیلی لازم است.
جنبه های آموزش
*آموزش هرگز یک جنبه ندارد، بلکه همواره جنبه عقلانی، عاطفی، اجتماعی و جسمی تواماً عمل می کنند و هرآموزشی پرورش است و بلعکس هر پرورشی آموزش، و این دو دو روی یک سکه هستند و جدایی ناپذیر.
*کودک همواره در حال فعل و انفعال با محیط و آموختن است بنابراین، هر چه محیط غنی تر و مناسبتر و روابط بین افراد در آن صمیمانه تر باشد، برداشت کودک از محیط بیشتر است.
این اصول دست اندرکاران تربیت، یعنی مربیان و معلمان ،را به چند نتیجه مهم رسانده است.
تدریس فقط به معلم اختصاص ندارد، دانش آموزان نیز در آن شرکت دارند. برخی از معلمان خود را فردی برگزیده و دانش آموزان را ظرف های خالی می پندارند و نقش خود را انتقال اطلاعات به آنها می دانند.
ویلیام راندو که مدت پانزده سال است که در دانشگاه یال به معلمان درس می دهد، می گوید: «بهترین معلمان ،آنهایی هستند که خود را راهنما می دانند و دانسته های خود را به شراکت می گذارند.
همچنین می دانند که محور اصلی یادگیری آنها نیستند بلکه دانش آموزان هستند.»
کشف هویت
لازمه ی تدریس این است که جرئت داشته باشیم، هویت خود را کشف کنیم.
اگر خود را کامل نشناسیم، دانش آموزان خود را نیز نخواهیم شناخت. بنابراین نمی توانیم با آنها ارتباط برقرار کنیم.
محیط امن قدرت خطرپذیری افراد را بالا می برد. خطرپذیری لازمه ی یادگیری است.
دانش آموزان باید به آنچه نمی دانند واقف شوند و در مورد آنچه تصور می کنند که می دانند، دوباره فکر کنند.
این امر می تواند برای هر کسی موقعیتی ناآرام یا حتی نگران کننده به وجود آورد.
کمی گرمی و محبت می تواند این نگرانی ها کاهش دهد.
قرار دادن یک مبل کوچک یا چند صندلی راحتی در گوشه ی کلاس برای استراحت بچه های خسته با تزئین کلاس با آثار دانش آموزان، به محیط یادگیری از نظر عاطفی، ذهنی و روان شناختی امنیت می بخشد.